سقف امید
چهارشنبه, ۳۰ مرداد ۱۳۹۲، ۰۴:۲۰ ب.ظ
می توانم درد را در چشم تو باور کنم
در سکوت ناله ات فکر غمی دیگر کنم
می توانم آسمان را بنگرم در اشک تو
ابر و باران، باد و طوفان را دوباره تر کنم
از نفس های تو غربت در دلم پیدا شده
عاقبت میمیرم و این قصه را ابتر کنم
قامت تو کوه بود اما چرا حالا چنین؟
سوره ی زجر است این قصه، چگونه سر کنم؟
« یاد باد آن روزگاران یاد بادا » 1 ای رضی!
سقف امیدت شده آوار، آن را در کنم 2
------------------------------------------
1- روز وصل دوست داران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد
حافظ
2- 1388