درگذشت ذاکر اهل بیت (علیهم السلام) مهدی توفیقی

رفیق صمیمی و دوست عزیزم، خادم الحسین (ع) مرحوم مهدی توفیقی فر به رحمت ایزدی پیوست که موجب تألم خاطرم گردید

بدین وسیله این ضایعه را به خانواده داغدیده و دوستان این بزرگوار در کانون نخبگان و هیئت کریم آل طاها (ع) تسلیت عرض می کنم و از خداوند منان برای روح آن مرحوم، عالی ترین درجات بهشت و برای بازماندگان صبر و شکیبایی مسئلت می نماییم.

به قول استاد لطیفیان:

بر من لباس نوکری ام را کفن کنید

نوکر بهشت هم برود باز نوکر است

در ادامه لینک های مربوط به ایشان آورده شده است:

+ مراسم شام غریبان درگذشت ایشان

+ مراسم ختم سومین روز درگذشت ایشان 

+ ویژه نامه ی تصاویر و صوت مداحی های ایشان

+ تصاویر مراسم تشییع و وداع با ایشان

صنعت مداحی

باسمه تعالی

صنعت مداحی از زمان امام صادق (ع) تبلور پیدا کرد. در واقع مدیحه خوانی و مرثیه از آغاز خلقت رواج داشته است. اولین مرثیه خوان نیز جبرئیل امین است آن زمانی که بر آدم (ع) روضه ای از مصیبت اباعبدالله الحسین (ع) را بازگو نمود. لکن نمود و نمایان شدن آن، از زمان رئیس مذهب جعفری، آن هم با برگزاری مراسمات خاص، واقع گشت.

در معنای لغوی، مداحی یعنی مدح کسی را گفتن. لکن در زمینه ی اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) که خاصه امروز، مداحی به مدح این خانواده اطلاق می شود، ابواب گوناگونی را ایجاد کرده است. در واقع آن هدفی که از این کار، مد نظر اهل بیت (علیهم السلام) بود، بوجود آورنده ی این انواع بود. در جلسه ای که دعبل، شاعر اهل بیت (علیهم السلام) در حضور امام رضا (ع) در دربار مأمون (علیه العنه) مرثیه ای از مصائب وارده به اهل بیت (علیهم السلام) را می خواند، امام رضا (ع) بیتی به آن اضافه فرمود که مضمون آن بیان ظلمی که در آینده نیز توسط مأمون (علیه العنه) به ایشان می شود، بود.

انقلاب و عاشورا

بسم الله الرحمن الرحیم

 

در جست و جوی مطلعی انقلابی، به این سخن گهربار بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، امام خمینی (ره) رسیدم و آنگاه بود که خویشتن را فارغ از دغدغه های آغاز قلم یافتم و به همین دلیل فاتحه ای خواندم بر روح پر فتوح رهبر کبیر انقلاب:

‹‹ این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است. ››

امام خمینی (ره) در این کلام خود به رابطه ی گسست ناپذیر میان حرکت عظیم سید و سالار شهیدان و پابرجایی دین مبین اسلام اشاره کرده اند و در کلامی دیگر بسیار زیبا، تمام آنچه امروز از دین برای ما مانده است را از قیام سید الشهدا در عاشورای سال 61 هجری بیان فرموده اند: ‹‹ ما هر چه داریم از محرم و صفر است ›› . به راستی اگر در چنین روزی امام حسین (ع) بر علیه ظلم و ستم بنی امیه به پا نمی خاست و الگویی بسیار کامل برای تمام آزادگان جهان نمی گشت، امکان این که امروز هنوز هم ظلم و ستم بی جواب بماند و هیچ عملی علیه آن انجام نشود بسیار بالا بود و این سبب آن می شد که باز هم جوامع در خفت و خواری به سر برند و طاغوت را بی هیچ پاسخی رهایش گذارند تاهر ظلمی که دوست داشته باشد را بر آنها به ارمغان آورد.

امام (ره) و رهایی تن

بسم الله الرحمن الرحیم

آزادی؛

آزادی، رهایی روح خدا از تن است؛ همان چه که در روز خلقت در انسان به ودیعه نهاده شد و روزگاری نیز از او باز ستانده خواهد شد. اما این آزادی بدان معنایی که ما امروز در گستره ی تفکر خود قرار داده ایم نیست؛ بلکه این آزادی، چنین مرزهای کوچکی را کنار می زند و به وسعت بی نهایت، قلمرویی تشکیل می دهد که بعید از ذهن است؛ حتی بعید از وهم.... اما این آزادی که از آن سخن میگوئیم چیست که مانند قلب تسخیر شده ی اولیاء الله، قلعه های قلب عالم را فتح نموده است؟

لایق حکم ولایت

 

 

روز ازل که چهره ات آقا! کشیده اند

این واژه را برای شما آفریده اند

 

این جمع را ببین که به امید یک نگاه

رو سوی شهر دیده تان پر کشیده اند

 

دستان پر ز حاجتمان را نظر کنید

این دست ها ز غیز شما دل بریده اند