خدا را، بودنش را باورم شد ناگهان در قاب چشمانت
دگر احرام بستم بر طواف کعبه‌ی بی تاب چشمانت
خدا را باورم شد بس که در بیداری‌ام - در خواب هم - او را
صدا کردم که بی تابم - و بی خوابم - کند در خواب چشمانت
چه می‌بینم؟ در استهلال این رؤیای شورانگیز و ناباور
خودم را خیره می‌بینم میان حلقه‌ی مهتاب چشمانت
خوش آمدی به جهان ای ستاره‌ی دل من
خوش آمدی نفسم! ای تو ماه کامل من
مرا امید تماشا همیشه در سر هست
« کرم نما و فرود آ » بیا به منزل من
خبر رسید که از ره رسیده فصل بهار
نگاه کردم و دیدم تویی مقابل من
دنیای من بی تو پر از درد است؛ می‌فهمی؟
بی تو هوای خانه‌ام سرد است؛ می‌فهمی؟
من عاشق و فصل بهارم دیدن رویت
برگ درختم، نیستی، زرد است؛ می‌فهمی؟
قلب مرا این روزها داغ ندیدن‌ها
از آه، از اندوه پر کرده‌ست؛ می‌فهمی؟
