رسید نامه ی طوفان سرشت واویلا
خدا دوباره ز ماتم نوشت واویلا
صدای مرثیه ای از دلم به گوش آید
که شمر بر روی سینه نشست واویلا 1و2
-----------------------------------
1- وَ الشِّمرُ جالسٌ عَلی صَدرِک: و شمر بر روی سینه ی تو نشست.
فرازی از زیارت ناحیه مقدسه
2- آذر 1389 / محرم الحرام 1432
ما از ازل گدای در خانه ات شدیم
خود یک نظر نمودی و دیوانه ات شدیم
تو شمع گشته ای که دل مهر نشکند
باعث شدی که ما همه پروانه ات شدیم
کل فرشتگان همه اقرار می کنند
ما نیز مست باده و پیمانه ات شدیم
سلام من به تو الا شهید حق نما حسین
الا تو عشق عالمین، عزیز کبریا حسین
جهنمی ترین کلاغ رو سیاه تو منم
بیا دمی به این کلاغ خود نظر نما حسین
مرا امید یک نگاه تو همیشه باور است
توسلم به دست با کرامت شما حسین
من در تلألؤ تو تسلا گرفته ام
از تو نشانه های تولا گرفته ام
من سرخوشم که حکم غلامی و نوکری
از دست با کفایت لیلا گرفته ام
هر دم که نام تو به سر ذهنم آمده
راهی ز فرش تا سوی بالا گرفته ام
مرا به نوکری ات کن قبول آقا جان!
تو را به جان علی و رسول آقا جان!
به روسیاهی خود اعتراف دارم من
تو خود کن آیه ی رحمت نزول آقا جان!
تمام قافله ها رد شدند و من ماندم
رها کنم ز بلای عدول آقا جان!
قسمت این بود که ما نوکر میخانه شویم
تا ابد در به در باده ی جانانه شویم
خود بگو جان دو عالم به چه قابل دارد
آن زمانی که قرار است که دیوانه شویم
-------------------------------------
1388
گویی کسی اسیر دل ما نمی شود
در این دل خراب کسی جا نمی شود
از هر طرف که ما برویم اندر این زمین
کوهی امیر چشم و هویدا نمی شود
با اینکه هر نفس طلب مهر می کنیم
یک ذره از محبت پیدا نمی شود
ارباب! تمام نفسم مال شماست
ارباب! دلم همیشه دنبال شماست
پرواز من از کوی تو آغاز شود
امید من از روز ازل بال شماست
فرمود مقام رهبری یک سالی
امسال به یمن عشر غم سال شماست 1
طبع نالایق من بهر ثنای تو شکفت
گل امید به امید وفای تو شکفت
من کجا، شعر و ثنای تو کجا؟ می دانم
آن چه گفتم ز لب لعل خدای تو شکفت
-------------------------------------
1388
شعری دلم ز پس پرده خوانده است
این ماجرا به دلم غم نشانده است
دارم برای سینه زدن آماده می شوم
یک اربعین به عزای تو مانده است
----------------------------------------------
آبان 1388 / ذیقعده 1430
