شاعرانه

از ابتدا در حسرت پرواز بودی

با ساز رفتن مدتی هم ساز بودی

از بعد از آن دوران، پس از جاماندن از عشق

با هرنفس دنبال یک اعجاز بودی

فرمانده بودی، خوش قد و بالا، و اما

افتاده بودی، مثل یک سرباز بودی

فکر شهادت از سرت بیرون نمی شد

دنبال آن حتی به خواب ناز بودی

بیداری ات هم وقف این دل کندنت شد

دل کندنت را در پی ابراز بودی

نامت حسین و پیرو ارباب خوبان

با شاه مظلومان یقین همراز بودی

شعر شهادت با تو حال خوش نوا شد

سردار خوش آواز ما! ممتاز بودی

پایان ندارد با تو بودن ها پس از این

پایانِ تو...؛ نه، تو فقط آغاز بودی

امروز دیدم آسمان را، ابرها را

سردار! دیدم آسمان را؛ باز بودی

این مرتبه دیدم که بر بال ملائک

با هم قطاران غرق در آواز بودی

---------------------------------------