شاعرانه

مرا به خاطره‌های دلت چنین بسپار

کسی که خنده‌ی تو کل آرزویش بود

کسی که لحظه به لحظه تصوّری از تو

میان گریه‌ی هر لحظه رو به رویش بود

کسی که با تو نبودن شروعِ پایانش

و اشکِ دیده به شوقت نمِ وضویش بود

کسی که از همه عالم بریده دل شده بود

و حرفِ چشم تو همواره گفت و گویش بود

کسی که کوچه به کوچه تو را صدا می‌کرد

و این نهایت تحقیق و جست و جویش بود

.

.

.

شما دگر به دل بی « قرار » دل ندهید

حبیب من که فقط فکر آبرویش بود!

-------------------------------------

اردیبهشت 95

اجرای همین شعر در شب شعر مجازی: ببینید