همین سال پیش بود؛ شهریورماه. ما مشهد بودیم.
داشتیم از حرم بر می گشتیم.
مردم جمع شده بودند.
گریه می کردند.
فریاد می زدند.
وامحمدا می گفتند....
ناگهان جگرم سوخت....
چشمم بارانی شد...
دستانم را مشت کردم.
فریاد زدم.
وامحمدا گفتم....
چیزهایی شنیده بودم؛ اما باورم نمیشد که این اتفاق رخ
دهد...
به بنده خبر دادند که حرامزادگانی به تازگی در راستای همان حرکات توهین آمیز به امام بزرگوارمان، امام علی النقی (ع)، حرکت توهین آمیز جدیدی را شنیع تر از قبل انجام داده اند. لذا از حقیر خواسته شد تا در این باره نقدی بنویسم:
پس از جست و جویی ساده در اینترنت به جزئیات حرکت آگاه شدم که از همان مختصر اطلاعات ابتدایی، متوجه کلیات ماجرا گشتم و البته به خودم اجازه بازبینی ندادم که...
راستش تنها چیزی که به ذهنم زد در این باره، تنها این بود
که طبق روایات متعدد، آنانکه علناً به مخالفت با خدا و اهل بیت (علیهم السلام)
بپردازند و یا توهین و بی احترامی کنند، در حرام زاده بودنشان شک و شبهه ای نیست.
حرام زاده اند و فرزند حرام زاده...
ما را در آسمان تولا رها کنید
در راه عشق آل پیمبر فدا کنید
کوری چشم دشمن مولای آفتاب
ما را غلام حضرت هادی صدا کنید
نام نقی سرآمد اسماء عالم است
هر کس جز این سروده از آدم سوا کنید
