یاد او

مرا با دلبرم قول و قراریست

که چشم آسمانی ام بهاریست

دمادم تا به یاد او می افتم

گلاب از دیدگان خسته جاریست

-----------------------------------------

1389

صلح حدیبیه

مهدی! دگر بیا که دلم غصه دار شد

باری دگر دو چشم ترم گریه بار شد

 

پایان رسید صلح حدیبیه العجل!

قرآن دوباره بر روی نیزه سوار شد

 

آتش زدند بار دگر درب خانه را

سیلی دوباره بر روی مادر نثار شد

 

عشق ولایتی

من در تلألؤ تو تسلا گرفته ام

از تو نشانه های تولا گرفته ام

 

من سرخوشم که حکم غلامی و نوکری

از دست با کفایت لیلا گرفته ام

 

هر دم که نام تو به سر ذهنم آمده

راهی ز فرش تا سوی بالا گرفته ام

 

نام مرتضی (ع)

ما به عشق حیدر تو بردیم پناه

داریم به این گفته ی خود سیل گواه

 

این جمله به نام مرتضی ختم شود

" لا حول و لا قوة إلا بالله "

 

---------------------------------

1389 / 1431

من حیدری ام

من حیدری ام خدا چه لطفی کرده

با مهر علی دل مرا چون بُرده

 

از هرکه بپرسیم همین را گوید

چون ¹ پادشه ست علی و ما چون بَرده²

 

-------------------------------------

1-  شبیه

2-  1388 /  1431

اشک

خبر از حادثه و سر نهان دارد اشک

چهره ای مضطرب و دل نگران دارد اشک

 

جگر سوخته تعبیر دل سوزان است

دل سوزان تر از این حرف و بیان دارد اشک

 

-------------------------------------------

1389

صدای باران

بی تو نفس کشیدن، غیر بلا ندارد

درد ندیدن تو هرگز دوا ندارد

 

من از صدای باران فهمیدم این معما

فردی در این زمانه جز تو وفا ندارد

 

----------------------------------

1389

آقا جان

مرا به نوکری ات کن قبول آقا جان!

تو را به جان علی و رسول آقا جان!

 

به روسیاهی خود اعتراف دارم من

تو خود کن آیه ی رحمت نزول آقا جان!

 

تمام قافله ها رد شدند و من ماندم

رها کنم ز بلای عدول آقا جان!

 

خُلق تو

ادب عباس از خُلق تو دارد

طراوت یاس از خُلق تو دارد

 

درخشش، روشنی، نور و تلألؤ

یقین الماس از خُلق تو دارد

 

سقف امید

می توانم درد را در چشم تو باور کنم

در سکوت ناله ات فکر غمی دیگر کنم

 

می توانم آسمان را بنگرم در اشک تو

ابر و باران، باد و طوفان را دوباره تر کنم

 

از نفس های تو غربت در دلم پیدا شده

عاقبت میمیرم و این قصه را ابتر کنم