شاعرانه

از این حوالی بود جان را مبتلا کرد

با اشک چشمانش دلم را پر بلا کرد

آن شب میانه روضه ی هرساله، ارباب

امضا برایم این برات کربلا کرد

مدیون زهرایم که با این عشق دیرین

من را اسیر آیه ی " قالوا بلی " کرد ¹

با یک اشاره رفت و برگشتم رقم خورد

اینگونه راز عاشقی را برملا کرد

ای کاش مرگم را رقم می زد همان دم

کز سوز دل جان را دچار ابتلا کرد

حالا من و این سینه ی مملو ز حسرت

وان حسرتی کاو صحبت از جام ولا کرد

درد رضی درمان شد و حاجت روا شد

ارباب او را زائر گنبد طلا کرد ²

------------------------------------

1-  وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالُوا بَلى‏ شَهِدْنا أَنْ تَقُولُوا یَوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّا کُنَّا عَنْ هذا غافِلِین: و [یاد کنید] هنگامى را که پروردگارت از صلب بنى‏آدم نسلشان را پدید آورد، و آنان را [در ارتباط با پروردگاریش‏] بر خودشان گواه گرفت [و فرمود:] آیا من پروردگار شما نیستم؟ [انسان‏ها با توجه به وابستگى وجودشان و وجود همه موجودات به پروردگارى و ربوبیّت حق‏] گفتند: آرى، گواهى دادیم. [پس اقرار به پروردگارى خود را در این دنیا از شما گرفتیم‏] تا روز قیامت نگویید: ما از این [حقیقت آشکار و روشن‏] بى‏خبر بودیم. (172 -  اعراف)

2- شهریور 1390 / شوال 1432 -  پیش از سفر کربلا