دستمو بگیر

 

منو مثل زهیر، سر به راهم کن
نفس هامو بگیر، غرق آهم کن
کمک کن تا دلم، آسمونی شه
همینه خواهشم، یک نگاهم کن

که تو مبدأ تمام برکاتی
که تو آب حیاتی
کشتی نجاتی

دستمو بگیر نذار
شبیه مردم شم
اسیر گندم شم

حسرت

 

حسرت کربلا / خواب ایوون طلا

ای امیر کرم / قبله‌ی باورم

یابن زهرا حسین

 

اعتبارم تویی / کار و بارم تویی

ذکر چشم ترم / لحظه‌ی آخرم

یابن زهرا حسین

 

آقا من بیچاره‌تم - مست و آواره‌تم

شده خواب هر شبم // دیدار حرم

 

دل تنگم مبتلاس - بی تاب کربلاس

نمی‌افته شوق این // دیدار از سرم

 

نوکریت -  آبرومه حسین

کربلات -  آرزومه حسین

 

 

ذبیح العطشان

آقاجون تو حالِ خوبِ زندگیمی

تو دلیلِ عاشقیم و بندگیمی

من عوض شدم ولی اینو میدونم

تو همون امام حسینِ بچگیمی

 

قطره قطره اشکِ من

به فدای غمِ تو

دلِ من خورده گره

به نخِ پرچمِ تو

 

روسیاهم اما بازم درِ خونه‌ت میمونم

می‌خری تو روسیاها رو اینو خوب میدونم

 

یااباعبدالله

دوا فقط حرمه

 

دل تنگ حرمم

راها بسته و من

می‌سوزم از بی تابی

 

کربلا که نرم

بیدارم همه شب

می‌میرم از بی‌خوابی

 

ای آقای کرم

دارم دق می‌کنم

میشه من رو دریابی

هلا بیکم

پیاده می روم و دل به دلبری دادم

که می رسد دم آخر یقین به فریادم

 

میان خستگی و درد پا و بی حالی

نسیم یاد حرم می رسد به امدادم

 

حسین آباد

خوش به حال دل ما گرچه پر از تنهایی ست

هرچه هم هست گرفتار غم لیلایی ست

 

هرچه از جور زمان زخم به قامت دارد

جای شکرش سر جاش است پر از شیدایی ست

 

ما گداییم ولی عزتمان لم یزلی ست

که گدایی سر کوی حسین آقایی ست

 

آیا می شناسی؟

زبان حال ما فردای قیامت با حضرت ارباب (ع)...

آقا! منم، آیا تو من را می شناسی؟

این نوکر غرق محن را می شناسی؟

 

آقا! منم، آن که برایت سینه می زد

آیا غلام سینه زن را می شناسی؟

 

یک عمر از داغ تو مشکی بر تنم بود

این نوکر مشکی به تن را می شناسی؟

 

ترانه ی ناخوانده

کم کم برای رفتنم آماده می شوم

شوریده ای ز شورش سجاده می شوم

 

بر روی دوش هرزه علف گرچه می برم

آخر ولی به شوق تو دلداده می شوم

 

بانگ رحیل از نفسم می رسد به گوش

دارم همان که حق به دلم داده می شوم

 

سخنی عاشقانه با ارباب (ع)

هوالعلیم

دلم گرفته نمی دانم از چه می نالم؛ چرا فتاده شرر بر تمام احوالم ...

نمی دانم! شاید کسی تا امروز برای تو اینگونه ننوشته باشد.

شاید؛ معلوم نیست...

خیلی ها گفته اند؛ خیلی ها سروده اند؛ اما گمان نمی کنم کسی نوشته باشد این حرف ها را.

حرف هایی از عشقی که از روز ازل در دل ماسوا نهاده شد...

عشقی که به گونه ای در وجود تمام ذرات عالم رخنه کرده و عالمی را دچار خویش ساخته است.

نمی دانم!

شاید تا امروز کسی اینگونه، برای تو ننوشته باشد.

به دلم افتاده که اینگونه بنویسم. با خود گفتم خیلی ها دوست دارند با تو اینگونه حرف بزنند؛ اما شاید ندانند از کجا و چگونه شروع کنند.

گفتم سرمشقی باشد برایشان و حتی برای خودم...

گفتم بنویسم تا یادمان باشد برای چه زنده ایم و زنده بوده ایم برای چه...

گفتم بنویسم که چرا اینگونه جهانی شده ای. بگویم که چطور جهانی شده ای...

بگویم علت این را که حتی کسانی دوستت دارند که نمی شناسندت...

این حرف ها برای کسی نا آشنا نیست. یقیناً حرف از چیزی که همه دارندش آشناست. فقط شاید، شاید تا امروز کسی اینگونه برای تو ننوشته باشد.

به پاس حکم « من لم یشکر المخلوق، لم یشکر الخالق » مقدمه ام را به پایان می رسانم با قدردانی و تشکر از تمام عزیزانی که مرا در تحریر این اثر یاری کردند و زحمت آن ها سبب شد تا این نوشته ی دون ارزش (از لحاظ غیر محتوایی) بازخوانی و اشکالاتش برطرف گردد و به دست دوستان برسد.

نمی دانم! شاید تا امروز کسی اینگونه برای تو ننوشته باشد.

انقلاب و عاشورا

بسم الله الرحمن الرحیم

 

در جست و جوی مطلعی انقلابی، به این سخن گهربار بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، امام خمینی (ره) رسیدم و آنگاه بود که خویشتن را فارغ از دغدغه های آغاز قلم یافتم و به همین دلیل فاتحه ای خواندم بر روح پر فتوح رهبر کبیر انقلاب:

‹‹ این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است. ››

امام خمینی (ره) در این کلام خود به رابطه ی گسست ناپذیر میان حرکت عظیم سید و سالار شهیدان و پابرجایی دین مبین اسلام اشاره کرده اند و در کلامی دیگر بسیار زیبا، تمام آنچه امروز از دین برای ما مانده است را از قیام سید الشهدا در عاشورای سال 61 هجری بیان فرموده اند: ‹‹ ما هر چه داریم از محرم و صفر است ›› . به راستی اگر در چنین روزی امام حسین (ع) بر علیه ظلم و ستم بنی امیه به پا نمی خاست و الگویی بسیار کامل برای تمام آزادگان جهان نمی گشت، امکان این که امروز هنوز هم ظلم و ستم بی جواب بماند و هیچ عملی علیه آن انجام نشود بسیار بالا بود و این سبب آن می شد که باز هم جوامع در خفت و خواری به سر برند و طاغوت را بی هیچ پاسخی رهایش گذارند تاهر ظلمی که دوست داشته باشد را بر آنها به ارمغان آورد.