دیر شده - سفر کربلا 1

سخن از عشق همیشه زیباست

عاشقی کار دل بی پرواست

 

غصه ی عشق اگر در دل بود

دگرت غصه بگردد نابود

 

چون سخن از دل و دیوانگی است

نوکرت هستم و چاکر دربست

 

امام عشق

 

 

 

سلام من به شه عالم، آن امام عشق

به آن که حق بسپرده به او زمام عشق

 

اپرچه روسیه و پر جرم و خطا هستم

جواب دل بده چون که بود سلام عشق

 

تویی امیر دل خسته و پریشانم

ز ابتدا شده ذکرم همین کلام عشق

 

مطلع شمس

از تو گفتند بسی ای همه ی خوبی ها

از تو گفتن نبود کار من بی سر و پا

 

چه کنم عاشق و مجنونم و کارم این است

نتوانم که نگویم سخنی از لیلا

 

حالیا ای همه ی آرزوی قلب من!

بده اذنم که رسم من به همین یک رؤیا

 

شمع شب تار

زندگی قسمتی از بارقه ی چالش هاست

این حقیقت به نگاهی به دل ما پیداست

گرچه ان گاه به غم، گاه به شادی بگذشت

لکن اینها همگی یک نمه از ناپیداست

تو گر امروز ز چشمت همه باران بارید

منتظر باش که این قطره ای از یک دریاست

بر سر نیزه

بر سر نیزه تو بودی

دل ز دستم می ربودی

 

با غم عشقت حسین جان

مست و آبم می نمودی

 

صوت قرآنت شنیدم

دل ز غیر تو بریدم

 

خیال خام

اینجا به غیر از شوره زاری نیست، برگرد

اینجا کسی دنبال یاری نیست، برگرد

اینجا اگرچه دست و پا زنجیر گشته

لکن هوای بیقراری نیست، برگرد

دیوانه ترین

دل در طلب عشق تو دیوانه ترین است
غم در بر این درد چه بسیار حزین است

ای یوسف بازار دلم بهر من این اشک
چون گوهر نایاب به انگشت نگین است

خواهد رسد آن روز که از عشق بمیرم
دل منتظرت مانده و جسمم به زمین است

صاحب الابواب

امشب دوباره به نام نامی ارباب مست می شوم

امشب به کاسه ای از اشک، این می ناب مست می شوم

امشب از همان طریقی که واسطه اش یادم داده

با دست توسل به ساحت صاحب الابواب مست می شوم 

---------------------------------------------------------------------

1386