به مناسبت چهلمین روز درگذشت رفیق عزیزم

خادم و ذاکر اهل بیت (علیهم السلام) مهدی توفیقی فر

حال ما سخت گرفتار غم است

در فراقی که ندارد پایان

روی لب آیه ی « إنا لله » ¹

نای دل هم نفس « الرحمن » ²

اربعینی ز فراق تو گذشت

مثل ده سال ولی بود انگار 

این که اینگونه ز پا افتاده ست

بهر خود نیز دلی بود انگار

جای خالی تو این مدت ها

روی قلب همه سنگینی کرد

سهم ما از غم تو چیست به جز

آه، اندوه، سرشک و غم، درد؟

آخر ماه صفر روضه ی ما

با نوای تو شبی غوغا شد

قلب ها سوخت ز اندوه فراق

چشم در یاد غمت دریا شد

آه، ای نوکر شیدای حسین (ع) !

ای که دور از همه ی غوغاها

در پی نوکری ات بودی و بس،

خوش رسیدی به حبیبت حالا

مهدی ما که بود عبد حسین (ع)

خدمت او رود ان شاء الله

نوکران ماتمشان داغ شه است

هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله... ^3و4

---------------------------------------------------------- 

1) وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ ؛ الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَیْهِ رَاجِعونَ (آیات 155 و 156 سوره مبارکه بقره)

    و صابران را مژده بده؛ آنها که هرگاه مصیبتى بدانها رسد [صبورى کنند] و گویند: ما از آن خداییم و به سوى او باز می‏ گردیم.

2) الرَّحْمَنُ (آیه اول سوره مبارکه الرحمن)

3) تضمین

4) دی ماه 1392