شاعرانه

وقتی نباشی پیشِ من، آتش فشانم

پُر می‌شود از هرم دوری استخوانم

وقتی نباشی می‌شوم بیزار از خویش

« إنا إلیه راجعون » وردِ زبانم

با تو نبودن در خیالم عینِ مرگ است

تا روی لب می‌آورد این غصه جانم

من بی تو تصویری پر از وهم و خیالم

گم می‌شود در لامکانِ غم مکانم

من بی تو یعنی دست بر دیوار رفتن

پیر و علیل و نیمه جان و ناتوانم

مویم سپید از داغ دوری گشته چندی

مویم سپیدِ غصه‌ات گرچه جوانم

والله بی تو خسته‌ام از زنده بودن

والله بی تو حاضرم زنده نمانم

ای کاش باشی پیشِ من، هرلحظه، هر آن

ای کاش باشی در نفس‌ها میهمانم

تو صاحب قلبِ منی، من میهمانم

من میهمان قلب تو، تو میزبانم

------------------------------

اردیبهشت 94