شاعرانه

خدا را، بودنش را باورم شد ناگهان در قاب چشمانت

دگر احرام بستم بر طواف کعبه‌ی بی تاب چشمانت

خدا را باورم شد بس که در بیداری‌ام - در خواب هم - او را

صدا کردم که بی تابم - و بی خوابم - کند در خواب چشمانت

چه می‌بینم؟ در استهلال این رؤیای شورانگیز و ناباور

خودم را خیره می‌بینم میان حلقه‌ی مهتاب چشمانت

نگاهم می‌کنی مستانه مغلوب غزل می‌گردم ای ساقی

مگر انگور داری دانه دانه در شراب ناب چشمانت

نگاهم می‌کنی و دیده‌ام سر برنمی‌چرخاند از دیدن

که گشته پلک و ابرو و نگاهم بنده‌ی ارباب چشمانت

و این عین نماز است و مسلمان گشتم آخر بر مدار تو

خدا را شکر بستم قامتم را در دل محراب چشمانت

اگر دارایی‌ام دوری و دنیایم همه درد است باور کن

کفایت می‌کنم از هرچه درد و دوری دنیا به چشمانت

---------------------------

آبان 1400

کلیپ تصویری "چشمانت" | تیزر تبلیغاتی