هر وقت دلم گرفته از دنیا
تنها امید زندگیم بودی
با تو همیشه حال من خوبه
بی تو میرم به سمت نابودی
آرامش محضه کنار تو
شکر خدا که تو رو به قلبم داد
واسه درد دل همیشه وایمیسم
روبروی گنبدت تو گوهرشاد
همه زندگیمو مدیون توام
که تو مهربون‌ترین بودی برام
به خدا که از تو دل نمی‌کنم
جز خودت من از تو هیچی نمیخوام
اومد شب قدر
شب گدایی
شب فغان و ناله از، درد جدایی
بنده ی آلوده منم، تو هم خدایی
تو هم خدایی
اومدم اعتراف کنم چیکارا کردم
منو آوردی که بفهمم غرق دردم
من اومدم که دستمو خودت بگیری
یه کاری کن با نا امیدی برنگردم
الهی العفو
تهیه شده در استودیو نجوا
کامل این شعر را در اینجا بخوانید
نام علی بر لب ما
عشق علی مذهب ما
گفتن از او مستی روز و شب ما
کعبه به عشق تو شده سینه چاک {یاعلی}
حب تو بر گردن هستی پلاک {یاعلی}
ها بَشَرٌ کَیفَ بَشَر
یکه‌ی میدان خطر
ترس ندارد به وجود تو اثر
« ای همه خوبی تو را / پس تو که رایی که را
ای گل در باغ ما / پس تو کجایی کجا »
یاعلی مولا مدد
مسیر گم نمیشه
تا وقتی آسمون پر از ستاره‌س
تا وقتی نسلِ فاطمه منتظر اشاره‌س
به آسمون نگاه کن
ببین نشونه‌ها رو
با ای نشونه‌ها تو پیدا می‌کنی خدا رو
بال پروازه شهادت
ما همه ققنوس جنونیم
یه روز میاد که شعر فتحو
با صاحب الزمان میخونیم
باید که بعضی وقت‌ها مدهوش باشی
یا گوشه‌ای افتاده و بیهوش باشی
آسودگی یعنی پیِ سختی دویدن!
باید به هنگام بلا آغوش باشی
نیما شدن یعنی که بالادست بودن...
حتماً نبایستی که اهل یوش باشی
نشسته‌ام بنویسم سرود بر لب را
و با خبر کنمت چاره‌ی مصوب را
شبی اگر که بدون تواَم مقرر گشت
خدا کند که بمیرم نبینم آن شب را
اگر که ماندم و دیدم که بی تو شب آمد
بیا سحر بنگر حال نامرتب را
باکیة العین که باشی
چشم دو عالم گریونه
ناحلة الجسم که باشی
ستاره هم نمازشو نشسته میخونه
بمیرم / برای نماز نشسته‌ت
بمیرم / برای چادر خاکیت
بمیرم / برای اشکای چشمت
بمیرم / برای دست شکسته‌ت
بمیرم / برای عصمت و پاکیت
بمیرم / برا کبودای چشمت
دنیا نباشی زندونِ عذابه
قلب حسین و حسن ببین کبابه
حال علی بدون تو خرابه / خرابه / خرابه
آن شب به خدا قسم که من هم مردم
در غسل تنت چه خون دل ها خوردم
تابوت تو را به دوش بردم اما
در اصل جنازه ی خودم را بردم
ای دل خوشی خونه‌ی حیدر
ای ماه شبای بی‌قراری
میشه مگه باورم که تنها
میخوای بری و تنهام بذاری
هوای قلب حیدرو، بری کی داره
بری میگن علی دیگه، بی کس و کاره
هوای خونه بعد تو، خزون‌ترین فصل روزگاره
نرو / عزیزدلم
بمون / همه زندگیم
که بی تو پر از، غمه زندگیم
من ناز نگاه مهربانت را دوست
لبخند نشسته بر لبانت را دوست
ای ماه سپیدپوشِ گل در آغوش
گل واژه ی عشق بر زبانت را دوست
