مدح حضرت عباس (ع) - بند اول

دوش از طلب عشق و محبت تو مولا

دستم به طلب بود سوی عالم بالا

دل خواست سخن از تو بگوید به دو عالم

بگرفت مدد از در انگشتر خاتم ¹

گفتم به سخن آمده ام بهر علمدار

آن ساقی بی دست تو، آن میر و سپهدار 

دیوانه ترین

دل در طلب عشق تو دیوانه ترین است
غم در بر این درد چه بسیار حزین است

ای یوسف بازار دلم بهر من این اشک
چون گوهر نایاب به انگشت نگین است

خواهد رسد آن روز که از عشق بمیرم
دل منتظرت مانده و جسمم به زمین است

روزنه ی رحمت

درمانده ی عشقت شده ام مرا نگاهی
با این همه عشقم تو مرا باز نخواهی

از سوز و غم ناله ی من همه بنالند
لیک از غم مانده در دلم هیچ ندانند

اشکم ز غم دوری تو روان تر از رود
رسم معرفت میان ما بگو چنین بود؟

هر لحظه و هر کجا به یاد تو می افتم
می گریم از این غم که مگر تو را چه گفتم؟

صاحب الابواب

امشب دوباره به نام نامی ارباب مست می شوم

امشب به کاسه ای از اشک، این می ناب مست می شوم

امشب از همان طریقی که واسطه اش یادم داده

با دست توسل به ساحت صاحب الابواب مست می شوم 

---------------------------------------------------------------------

1386

جوابم بنموده

گفتا چه غمی بر کمر افتاد که بشکست؟
گفتم که غم عشق خرابم بنموده

گفتا ز چه باران به روی رخت نشسته؟
گفتم غم دوریست که آبم بنموده

گفتا که چرا چنین شدی واله و شیدا؟
گفتم که نگارم به نگاهی جوابم بنموده

خبری نیست

سوز سینه ام را به گمانم اثری نیست
انگار که از رحمت و بخشش خبری نیست

این بنده ی پر جرم و گنه را به گمانم
از سوی خدا رحمت و عفو دگری نیست

سوزانده ام آن باغ که برپا بنمودم ¹
جز جرم و خطا باغ دلم را ثمری نیست

برکام وجودم همه لذت بنشسته
آه این همه ذهر است و لیکن شکری نیست

نیمه شب

نیمه شب شد کار دل آغاز شد

دفتر اعمال من یک بار دیگر باز شد ¹

بر دلم بانگ "خدایا بازهم من آمدم"

با نوای توبه در وقت دعا هم ساز شد

صوتی از سمت عبادتگاه حق آید به گوش

بنده ات بار دگر آماده ی پرواز شد 

دوباره

 

دوباره موعد راز و نیاز است

در رحمت ز روی لطف باز است ¹

 

دوباره آمدم بهر انابه

بگویم با خدایم این خطابه

 

دوباره بار جرم و روسیاهی

دوباره ناامید از من نگاهی

 

دوباره معصیت کردم خدایا!

خطا کردم، خطا من، بارالها! 

 

کوله بار خطا

رو به درگاه خدا آورده ام

کوله باری از خطا آورده ام

نزد آن بنده نواز مهربان

ذکر من هر لحظه شد " یا الامان "

بس گناه و معصیت کردم خدا

بس خطا کردم، خطا کردم، خطا

بارها قلب تو را بشکسته ام

بارها عهد و وفا بشکسته ام 

یار سفرکرده

از شربت عشق تو، شیرین بشود کامم

بی ماه رخت آقا، کی راحت و آرامم؟

ای سایه ی تو بر سر، نوری به همه دنیا

بازآ که دگر تنگ است، از دوری تو دل ها