چه این دنیا، چه آن دنیا

بیا ای یوسف زهرا دمی بر من نظر بنما

بیا دیگر سحر گردان شب تاریک هجران را

الا ای صاحب عالم که دل در بند زلف توست!

« چه دشوار است پیمودن به هجران تو منزل ها » ¹

سحر، افطار، هر لحظه، به هر محدوده ای باشم

« ز داغت آن چنان گریم که ماند ناقه در گل ها »²

مطلع پنهان

دیگر بنما پیدا این مطلع پنهان را

بشنو سحری یکدم فریاد غریبان را

ای ماه شب یلدا! کافیست خسوف تو

دیگر سحری باید شام دل ویران را

« دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی »¹

این حرف قدیمی شد خواندیم ز بس آن را

افطار با تو

آقا چه خوش است با تو افطار کنیم

ذکر یا علی را با تو تکرار کنیم

آقا چه خوش است مانده ی افطارت

درمان و دوای دل بیمار کنیم

------------------------------------------

شهریور 1387 / رمضان 1429

می آید

هان مژده که یار خوش خبر می آید

آن صاحب غایب از نظر می آید

فالی زده ام که صبح این آدینه

آن یوسف گمگشته دگر می آید ^1و2

---------------------------------------------

1- یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور

    کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور

حافظ

2- آبان 1387 / ذیقعده ی 1429

یوسف بازار

به همه می گویم، در شب و روز که دلدارم نیست

ز غمت می گریم، که جز این کار دگر کارم نیست

دگرم طاقت نیست، به تو می گویم از این احوالم

من از این می نالم، که نگاه تو خریدارم نیست¹

چشم من می ماند، به سر جاده ی آمدنت مهدی جان!

به خدا میمیرم، نکند قسمت دیدارم نیست؟

این جمعه بیا

یابن الحسن از عشق سخن آموزم
تا وقف تو گردد شبانه روزم

این جمعه بیا قدم بر این چشم بنه
کز دوری تو پروانه سان میسوزم

------------------------------------------
1386

یار سفرکرده

از شربت عشق تو، شیرین بشود کامم

بی ماه رخت آقا، کی راحت و آرامم؟

ای سایه ی تو بر سر، نوری به همه دنیا

بازآ که دگر تنگ است، از دوری تو دل ها