بی سوادی محض

 

بدون عشق تو دلدادگی ندارد سود

" سه نقطه " های خیالم نسیم یاد تو بود ¹

 

" سواد آینه " ام بی سوادی محض است ²

اگر ز دست محبت نمایی ام مردود

 

شکسن خورده ی " طوفان واژه ها " گشتم ³

خودت بگو که چه بود از تألمت ⁴ مقصود

 

فدای سرت

دستت فدای سرت، نفست که هنوز هست

چشمت فدای سرت، نفست که هنوز هست

 

حتی دگر که مشک پاره شد و شد قامتم کمان

رایت ¹ فدای سرت، نفست که هنوز هست ²

 

------------------------------------------

1-  علم ، پرچم

 

2- مهر 1390 / ذی القعده 1432

شکلات

رسید نامه که ای اهل بی موالاتی!

مباد عاقبتی در شرارت و لاتی

 

اگر برای همه لات و بی سر و پایی

ولی بدان که برایم همان شکلاتی

 

---------------------------------

بهمن 90

یا نه ؟

گره ز کار دلم باز می کنی یا نه؟

به سوی میکده پرواز می کنی یا نه؟

 

هزار قصه شنیدی، ولی شدی ساکت

بگو که قصه ات ابراز می کنی یا نه؟

 

---------------------------------------

بهمن 1390

بساط ماتم

« دریا به چشم گریه کنان تو شبنم است

یعنی که هرچه گریه برایت کنم کم است » ¹

دارد بساط ماتم تو می شود به پا

ماهی دگر به ماتم ارباب عالم است ²

-------------------------------------------- 

1- تضمین؛ اما نام شاعر برای بنده مجهول است.

2- مهر 1390 / ذیقعده 1432

ودیعه ی جنت

از کربلا ودیعه ی جنت مرا نصیب

از عطر یار شمیم محبت مرا نصیب

 

گفتا چرا به غصه نشستی به آه و اشک؟

گفتم سرشک دیده ز هیئت مرا نصیب

 

------------------------------------

آبان 1390 / ذی القعده 1432

شوق نیایش

از شوق نیایش دل من منقلب است

از سوز دعا حال خوشم ملتهب است

 

احوال مرا ای دوستان! دریابید

با جرعه دعایی که به دل منتسب است

 

--------------------------------------

آبان 1390 / ذی الحجه 1432

گدایی

گدای کوی تو فخرم همین گدایی است

نگو که عاقبت کارمان جدایی است

 

مرا اسیر خودت کرده ای به حدی که

دلم به مکه رود باز کربلایی است

 

-----------------------------------

آبان 1390

مجال خنده

دنیا مجال خنده ز آدم گرفته است

دل مدتی است گرد غم از غم گرفته است

 

حالا رسید کار به جایی که مدعی

دعوی سوز سینه ز ماتم گرفته است

 

باشد خدا میان من و طعنه ها حکم

زیرا بهانه هم نفس از دم گرفته است

 

----------------------------------------

مهر 1390

درد عاشقی

عجب حکایتی شده قصه ی آستان دوست

که هرچه می رسد به ما ز لطف دست های اوست

 

خدا عنایتی کند که دردها دوا شود

وگرنه درد عاشقی چه زود می رسد به پوست

 

---------------------------------------------

بهمن 1390