میزبانی

با نفس هایم برایت روضه خوانی می کنم

با دلم از مقدمت من میزبانی می کنم

 

هر نفس از عشق تو دم می زنم بی حد و مرز

بی تو این دنیا تمامی بوته های خار و هرز

 

مادرت زهرا وجودم، اقتدایم، حاصلم

اذن مادر گفتنم را هدیه دادی بر دلم ¹

 

قالوا بلی - سفر کربلا 4

از این حوالی بود جان را مبتلا کرد

با اشک چشمانش دلم را پر بلا کرد

 

آن شب میانه روضه ی هرساله، ارباب

امضا برایم این برات کربلا کرد

 

مدیون زهرایم که با این عشق دیرین

من را اسیر آیه ی " قالوا بلی " کرد ¹

 

درد بی دلی

دارد زمان رفتن تو می رسد علی

تو می روی و می شکند قلب من ولی

 

تو می روی و سهم من از رفتنت شود

خون جگر، دو دیده ی تر، درد بی دلی

 

-------------------------------------

مرداد 1390 /  رمضان 1432

گناه من

دلم گرفت و دوباره قلم زبانه گرفت

دوباره تیغ گلایه دم از زمانه گرفت

 

گناه من که نشستم میان فاصله چیست؟

دلم صداقت این عده را چو لانه گرفت

 

شکست نفخه ی صوری که جرأتم می داد

و استماع نوایی که ره به خانه گرفت

 

سحر نوزدهم

کاش با رفتن او جان ز تن ما می رفت

و روان ها به هوای او ز دنیا می رفت

 

سحر نوزدهم بود که از سمت زمین

نور از روی علی تا سوی بالا می رفت

 

حلقه ی در که دلش شور علی را می زد

خوب دانست که او به پیش زهرا می رفت

 

هیهات

 

قلم به دست من و روبروی من، هیهات

میان میکده جام و سبوی من، هیهات

 

در این هوای بهاری شکسته تر هم هست

صدا ز ناله و این های و هوی من؟ هیهات

 

من از تو و تو ز من ناله ها چرا کردیم؟

مگر به دست تو گیرد وضوی من؟ هیهات

 

جام بلا

آقا! برات کرببلایم عطا نما

در راه عشق جام بلایم عطا نما

 

آقا! عنایتی بنما و فدا شدن

در راه حفظ حکم ولایم عطا نما

 

-----------------------------

خرداد 1390

بلاد اسلام

دوباره حرف ظهورت میانمان گل کرد

دوباره دل هوس نغمه ای ز بلبل کرد

 

بیا که عاقبت اینجا بلاد اسلام است

بیا که پایه ی مستکبران تزلزل کرد

 

----------------------------------

خرداد 1390

مست گشتم

 

 

 

 

من از روزی که دیدم روی ماهت مست گشتم

از آن روزی که افتادم به چاهت مست گشتم

 

از آن روزی که گفتی منتظر بر راه بنشین

همانجایی که بنشستم به راهت مست گشتم

 

----------------------------------------

خرداد 1390

نیمه ی خرداد

از فراق تو ز دل ناله و فریاد کشم

از غم هجر تو ای پیر حرم داد کشم

 

لایق درک حضورت نبدم زین ماتم

از همان کودکی ام داد ز بیداد کشم

 

حرمت مایه ی تسکین دلم بود ولی

تا ابد از غم تو ناله ی ناشاد کشم