شاعرانه

از غمت تا به ابد ناله ی ناشاد کنم

همه دم از رخ زیبای تو من یاد کنم

یاد آن روز که من را به دلت جایی بود

بینمان همدمی و قصه ی زیبایی بود

نکند از من دل خسته دمی دل بکنی

یا دگر قید دل خسته ی من را بزنی

من به یاد همه شب گریه کنم تا به سحر

تو بیا اشک دو چشمم ز عنایتت بخر

دل من تنگ تو گشته، نگهی کن به دلم

یادی از من بنما ای به دو دنیا حاصلم!

-------------------------------------

دی 1390