علی، ای در عبودیت یگانه
علی، حق را به تنهایی نشانه
علی، آرامش قلب پیمبر
علی، مولا علی فاتح خیبر
"من کنت مولاه" حرف از علی بود
بعد از پیمبر، حیدر، تنها ولی بود
کامل شد امروز، دین با ولایت
ساقی کوثر، (حیدر)، جان‌ها فدایت
من از علی دم می‌زنم تا آخرین دم
با عشق تو جایی نداره تو دلم غم
یامرتضی یامرتضی جانم علی جان
باکیة العین که باشی
چشم دو عالم گریونه
ناحلة الجسم که باشی
ستاره هم نمازشو نشسته میخونه
بمیرم / برای نماز نشسته‌ت
بمیرم / برای چادر خاکیت
بمیرم / برای اشکای چشمت
بمیرم / برای دست شکسته‌ت
بمیرم / برای عصمت و پاکیت
بمیرم / برا کبودای چشمت
دنیا نباشی زندونِ عذابه
قلب حسین و حسن ببین کبابه
حال علی بدون تو خرابه / خرابه / خرابه
آن شب به خدا قسم که من هم مردم
در غسل تنت چه خون دل ها خوردم
تابوت تو را به دوش بردم اما
در اصل جنازه ی خودم را بردم
ای دل خوشی خونه‌ی حیدر
ای ماه شبای بی‌قراری
میشه مگه باورم که تنها
میخوای بری و تنهام بذاری
هوای قلب حیدرو، بری کی داره
بری میگن علی دیگه، بی کس و کاره
هوای خونه بعد تو، خزون‌ترین فصل روزگاره
نرو / عزیزدلم
بمون / همه زندگیم
که بی تو پر از، غمه زندگیم
دلا از عشق تو آقا شده دریای سرور
شده قلبا همه از نور خدا چشمه‌ی نور
چشم بد از تو و از هر کی تو رو دوست داره دور
زندگی وقتی که عشق تو وسط باشه خوشه
هر کسی شیعه‌ی مولاس راه ایمان جلوشه
آخرش شوق زیارت تو ما رو می‌کُشه
روزها ثانیه‌ها دقیقه‌ها ساعت‌ها
سپری میشن به شوقِ دیدن روی بهار
دلِ من منتظره دوباره بارون بزنه
دوباره گریه‌م گرفته؛ ابر مهربون ببار
تو غربت این شهر، دلخوش به شماییم
دل بسته‌ی صحنِ، آقامون رضاییم
دل تموم عاشقات رفته، میون زائرات
گرفته بال و پر توی صحنت، مثِ کبوترات
تو حریمت آقا
دل میره به سمت کهکشون و آسمونا
قلب غصه‌دارم
می‌تپه به شوقِ دیدنِ حریمت آقا
من همون گدام که
را[ه] به را[ه] حرم می‌اومد ای عزیز زهرا
حرم میخوام
از تو شاه کرم میخوام
رمضان است و هوا پر شده از عطر دعا
می‌زند موج یمِ رحمت و و احسان خدا
هر که دارد به سرش میل وصال کوی دوست
رمضان ماه خوش بنده‌ی شرمنده‌ی اوست
بال ملک سجاده‌ی راز و نیازت
جبریل پر افکنده زیر جانمازت
مرغ سحر در انتظار ندبه‌ی تو
آتش گرفتار تو و سوز و گدازت
سجادی و عین قیامی و قعودی
در سجده‌ای و عشق باشد بر فرازت
فصل‌ها می‌رود از گردش دوران به گذار
پس کجا مانده در این دور خزان فصل بهار؟
نو به نو می‌شود این ثانیه‌ها داغ فراق
دم به دم می‌رود از سینه‌ی عشاق قرار
خبری نیست چرا زانکه خبرها همه اوست؟
ز چه رو پس ننشیند گل امید به بار؟
