میروم، اما...

میروم اما دلم را پیش تو جا می گذارم

این دل غمدیده را تنهای تنها می گذارم

 

می روم اما برای بازگشتن پیشت آقا

سفره ی حاجات خود را همچنان وا می گذارم

 

من برای با تو بودن ای امام مهربانی

روی قلب سنگی ام با لطف تو پا می گذارم

 

سلسبیل صفا

در آسمان نگاهم یگانه خورشیدی

شب سیاه بلا را صباح امیدی

 

« به غمزه مسئله آموز » کل استادان ¹

اگرچه خط ننوشتی، تو عشق می دیدی

 

درخت رحمت تو سایه گستر عالم ²

تو نخل پر ثمر بوستان توحیدی

 

پیر راه عشق

سه ساله است ولی پیر راه عشق است او

تمام عمر درگیر راه عشق است او

 

اگرچه زخمی و مسدوم طعنه ها شده بود

که گفته است زمین گیر راه عشق است او؟

 

تمام قافله دربند مهر او بودند

درست مثل پدر میر راه عشق است او

 

اذن زیارت

برای قلب شکسته چه مرحمی داری؟

تویی که در دل هر خانه عالمی داری

 

تویی که نام تو درمان دردهای من است

تویی که با دل دلداده همدمی داری

 

« دل همیشه غریبم هوایتان کرده » ¹

بگو به راز دلم جان محرمی داری

 

آشنای دلتنگی

دل می برد ز دست دو عالم لوای تو

آقای من تمام دو عالم فدای تو

 

من از ازل گدای در خانه ی توام

چشمم همیشه بوده به فضل و عطای تو

 

یک جلوه ای نما و جهان را به هم بریز

هستی آسمان و زمین مبتلای تو

 

بهانه

 

وقتی حواس من به پرم گرم می شود

یعنی به هر بهانه سرم گرم می شود

 

پایان روزهای بهارست و نرم نرم

دارد هوای دور و برم گرم می شود

 

حتماً زمان صحبت با تو رسیده است

کم کم دهان نوحه گرم، گرم می شود

 

مولای آفتاب

ما را در آسمان تولا رها کنید

در راه عشق آل پیمبر فدا کنید

 

کوری چشم دشمن مولای آفتاب

ما را غلام حضرت هادی صدا کنید

 

نام نقی سرآمد اسماء عالم است

هر کس جز این سروده از آدم سوا کنید

 

شرح ماتم

حالا که قصه ی ما شرح ماتم است

پس این قباله خاطره ای از محرم است

 

« کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا » ¹

ساحل نداشت که داغش دمادم است ²

 

---------------------------------------

1-  کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا

     در خاک و خون فتاده به میدان کربلا

 

محتشم کاشانی

 

2-  بهمن 1390

نمک گیر روضه

ما سال هاست نمک گیر روضه ایم

از ابتداست نمک گیر روضه ایم

 

در اقتصادخانه ی ارباب عالمین

این سهم ماست، نمک گیر روضه ایم

 

-----------------------------------

بهمن 1390

دوباره جمعه

دوباره جمعه و این دیده آسمانی شد

دوباره صفحه ی ذهنم پر از نشانی شد

نگاه سوی چه باشد که ناگهان با اشک

دو چشم پر ز معاصیم جمکرانی شد

-----------------------------------------------

دی 1390 /  صفر 1433