برید تموم دنیا رو بگردید
از علی بهتر پیدا نمیشه
گره زدیم دلامونو به عشقش
هرچی بشه این گره وا نمیشه
نداره امکان، بی حب علی نفس
تویی امامم، عاشقتم همین و بس
شیعه‌ی مولا، از عالمی سوا شده‌س
ای جان جانانم علی جان
ای روح ایمانم علی جان
آیات قرآنم علی جان
جانم جانم جانم علی جان
علی جانم
از همون بچگیام اسم تو رو بردم
میدونی
نه فقط تو لحظه‌هایی که زمین خوردم
آقاجان
دلمو تا به ابد دستِ خودت دادم
یا مولا
بنده‌ی عشقِ تو از بندِ همه آزادم
مادرم نذرِ محبتِ تو کرده زندگیمو
به ولای تو گره زده تموم بندگیمو
یاعلی جان، از تو دارم، سادگیمو
نجف برای من مثِ، بهشتِ روی زمینه
میگم تا عالم بدونه، آقام امیرِ مؤمنینه
اگر پرسید از هر انس و هر جان
چه می گویید وقت دادن جان
همه گویند: می گوییم با عشق
علی جانم علی جانم علی جان
دلا از عشق تو آقا شده دریای سرور
شده قلبا همه از نور خدا چشمه‌ی نور
چشم بد از تو و از هر کی تو رو دوست داره دور
زندگی وقتی که عشق تو وسط باشه خوشه
هر کسی شیعه‌ی مولاس راه ایمان جلوشه
آخرش شوق زیارت تو ما رو می‌کُشه
عمری‌ست که در دام نگاه تو اسیرم
سرشار ولای تو شده جان و ضمیرم
بگذار گدای سرِ کوی تو بمانم
بگذار که از دیدن تو رزق بگیرم
هرچند فقیرم، به دلم مهرِ تو دارم
با عشقِ تو والله قسم شاه و امیرم
پای تو مسلمانم و سلمان تو هستم
من بنده‌ی اسلامِ پس از عیدِ غدیرم
صد شکر که از کودکی‌ام یار تو هستم
با مهرِ تو آمیخته شد آب و خمیرم
دیری‌ست به پابوسی تو غرقِ نیازم
دیری‌ست که سمتِ تو نیفتاده مسیرم
چون دیده پُر از حسرتِ دیدارِ تو هستم
آقا نظری، مرحمتی، تا که بمیرم
-----------------------------
تیرماه 1393 - رمضان 1435
اجرای همین شعر در شب شعر غدیر - ایوان انتظار (میدان ولیعصر عج): ببینید
دارد زمان رفتن تو می رسد علی
تو می روی و می شکند قلب من ولی
تو می روی و سهم من از رفتنت شود
خون جگر، دو دیده ی تر، درد بی دلی
-------------------------------------
مرداد 1390 / رمضان 1432
کاش با رفتن او جان ز تن ما می رفت
و روان ها به هوای او ز دنیا می رفت
سحر نوزدهم بود که از سمت زمین
نور از روی علی تا سوی بالا می رفت
حلقه ی در که دلش شور علی را می زد
خوب دانست که او به پیش زهرا می رفت
من در تلألؤ تو تسلا گرفته ام
از تو نشانه های تولا گرفته ام
من سرخوشم که حکم غلامی و نوکری
از دست با کفایت لیلا گرفته ام
هر دم که نام تو به سر ذهنم آمده
راهی ز فرش تا سوی بالا گرفته ام
ما به عشق حیدر تو بردیم پناه
داریم به این گفته ی خود سیل گواه
این جمله به نام مرتضی ختم شود
" لا حول و لا قوة إلا بالله "
---------------------------------
1389 / 1431
من حیدری ام خدا چه لطفی کرده
با مهر علی دل مرا چون بُرده
از هرکه بپرسیم همین را گوید
چون 1 پادشه ست علی و ما چون بَرده2
-------------------------------------
1- شبیه
2- 1388 / 1431
