حسرت کربلا / خواب ایوون طلا
ای امیر کرم / قبله‌ی باورم
یابن زهرا حسین
اعتبارم تویی / کار و بارم تویی
ذکر چشم ترم / لحظه‌ی آخرم
یابن زهرا حسین
آقا من بیچاره‌تم - مست و آواره‌تم
شده خواب هر شبم // دیدار حرم
دل تنگم مبتلاس - بی تاب کربلاس
نمی‌افته شوق این // دیدار از سرم
نوکریت - آبرومه حسین
کربلات - آرزومه حسین
دل تنگ حرمم
راها بسته و من
می‌سوزم از بی تابی
کربلا که نرم
بیدارم همه شب
می‌میرم از بی‌خوابی
ای آقای کرم
دارم دق می‌کنم
میشه من رو دریابی
جهان را با وجودش سر به سر پر کرده است از جود
همان نوری که تاریکی شود با بودنش نابود
همان عطری که در عالم نوید واژه‌ی مستی به بار آورد
همان هستی که با او هستی دنیا شده موجود
جوادی که به پایان برد هرچه یاوه گویی را به میلادش
عیان شد این چنین حق بودن هر وعده‌ی موعود
پای بر بال ملائک، گفت: ساکت کوفیان!
دختر شیرِ خدایم؛ گوش بسپارید: هان!
کوفیان من دُخت زهرا و علی‌ام، زینبم
سر بیاندازید پایین! کور باید چشمتان
چشم‌هاتان خشک از باران غم هرگز مباد
غم ببارد تا قیامت بر شما از آسمان
پیاده می روم و دل به دلبری دادم
که می رسد دم آخر یقین به فریادم
میان خستگی و درد پا و بی حالی
نسیم یاد حرم می رسد به امدادم
آقای من، آقای من، مولا امام عسگری
گل‌واژه‌ی دیوان نور، استاد عشق و دلبری
بازار مستی غلغله، از مقدم ساقی نور
دل‌ها همه غرق شعف، آمد کریم دیگری
«اسمش حسن، وصفش حسن، از فرق تا پایش حسن»
روییده حُسن یوسفی، در بوستان حیدری
السلام ای نور در نور آفتاب
السلام ای نور چشم بوتراب
السلام ای ششمین شمس ودود
ای که هستی علت بود و نبود
السلام ای مذهبت آیین ما
ای گدایت دیده ی مسکین ما
عمری‌ست که در دام نگاه تو اسیرم
سرشار ولای تو شده جان و ضمیرم
بگذار گدای سرِ کوی تو بمانم
بگذار که از دیدن تو رزق بگیرم
هرچند فقیرم، به دلم مهرِ تو دارم
با عشقِ تو والله قسم شاه و امیرم
پای تو مسلمانم و سلمان تو هستم
من بنده‌ی اسلامِ پس از عیدِ غدیرم
صد شکر که از کودکی‌ام یار تو هستم
با مهرِ تو آمیخته شد آب و خمیرم
دیری‌ست به پابوسی تو غرقِ نیازم
دیری‌ست که سمتِ تو نیفتاده مسیرم
چون دیده پُر از حسرتِ دیدارِ تو هستم
آقا نظری، مرحمتی، تا که بمیرم
-----------------------------
تیرماه 1393 - رمضان 1435
اجرای همین شعر در شب شعر غدیر - ایوان انتظار (میدان ولیعصر عج): ببینید
خوش به حال دل ما گرچه پر از تنهایی ست
هرچه هم هست گرفتار غم لیلایی ست
هرچه از جور زمان زخم به قامت دارد
جای شکرش سر جاش است پر از شیدایی ست
ما گداییم ولی عزتمان لم یزلی ست
که گدایی سر کوی حسین آقایی ست
یا امام عسگری
تو به عالم سروری
با صفای مرقدت
از همه دل می بری
در دلم از عشق تو
شور و غوغایی به پاست
شک ندارم زایری
در حریم سامراست
