باکیة العین که باشی
چشم دو عالم گریونه
ناحلة الجسم که باشی
ستاره هم نمازشو نشسته میخونه
بمیرم / برای نماز نشسته‌ت
بمیرم / برای چادر خاکیت
بمیرم / برای اشکای چشمت
بمیرم / برای دست شکسته‌ت
بمیرم / برای عصمت و پاکیت
بمیرم / برا کبودای چشمت
دنیا نباشی زندونِ عذابه
قلب حسین و حسن ببین کبابه
حال علی بدون تو خرابه / خرابه / خرابه
آن شب به خدا قسم که من هم مردم
در غسل تنت چه خون دل ها خوردم
تابوت تو را به دوش بردم اما
در اصل جنازه ی خودم را بردم
ای دل خوشی خونه‌ی حیدر
ای ماه شبای بی‌قراری
میشه مگه باورم که تنها
میخوای بری و تنهام بذاری
هوای قلب حیدرو، بری کی داره
بری میگن علی دیگه، بی کس و کاره
هوای خونه بعد تو، خزون‌ترین فصل روزگاره
نرو / عزیزدلم
بمون / همه زندگیم
که بی تو پر از، غمه زندگیم
من ناز نگاه مهربانت را دوست
لبخند نشسته بر لبانت را دوست
ای ماه سپیدپوشِ گل در آغوش
گل واژه ی عشق بر زبانت را دوست
تو قلبم / می جوشه / هزارتا چشمه شادی و طراوت
میلاد / آقامه / همه با هم بریم جشن ولادت
ولادت کریمه و - گل دسته دسته بیارید
تموم غصه هاتونو - بیرون این در بذارید
حس می کنم تو شهرمون - سایه عشقو رو سرم
قبله‌ی تهران شده ری - از قدم شاه کرم
تو سید الکریمی / مأمن زندگیمی
با تو دلم خداییه که تو عبدالعظیمی
من رستم دستان ایران رو
باور نمی‌کردم تا روزی که
چشمم به عکس یک شهید افتاد
عکس شهید نوجوونی که
تو دوره‌ی ظلم ستم شاهی
پای وطن تا پای جون وایساد
ای کاش می‌فهمید دردم بی‌محلی‌هاست
ای کاش می‌فهمید دردم درد دوری بود
ای کاش از ای کاش‌هایم غصه کم می‌کرد
لعنت به دیداری که پایانش صبوری بود
خیال می کردم، که امسال اربعین
علم به دوش کاروان کربلا میشم
خیال می کردم، تموم میشه فراق
دوباره زائر عزیز مصطفی میشم
ولی همش خیال شد
دوباره کربلای تو محال شد
نمیشه باورم ولی سوال شد
ولی برام سوال شد
چه جور دلت میاد / که من عذاب بشم
که پیش چشم دشمنای تو خراب بشم
داغ حرم موند به دلم دوباره
فراق کربلا دوا نداره
دل تنگ حرمم
راها بسته و من
می‌سوزم از بی تابی
کربلا که نرم
بیدارم همه شب
می‌میرم از بی‌خوابی
ای آقای کرم
دارم دق می‌کنم
میشه من رو دریابی
ببین جاموندم از قافله امسال
دلم خونه دلم خیلی کبابه
دوباره بسته شد راه زیارت
حالم خیلی بده حالم خرابه
شده این شبا دلم
اسیر رنج و بلا
عجب روضه‌ای میشه
من و عکس کربلا
