گناه من

دلم گرفت و دوباره قلم زبانه گرفت

دوباره تیغ گلایه دم از زمانه گرفت

 

گناه من که نشستم میان فاصله چیست؟

دلم صداقت این عده را چو لانه گرفت

 

شکست نفخه ی صوری که جرأتم می داد

و استماع نوایی که ره به خانه گرفت

 

سحر نوزدهم

کاش با رفتن او جان ز تن ما می رفت

و روان ها به هوای او ز دنیا می رفت

 

سحر نوزدهم بود که از سمت زمین

نور از روی علی تا سوی بالا می رفت

 

حلقه ی در که دلش شور علی را می زد

خوب دانست که او به پیش زهرا می رفت

 

هیهات

 

قلم به دست من و روبروی من، هیهات

میان میکده جام و سبوی من، هیهات

 

در این هوای بهاری شکسته تر هم هست

صدا ز ناله و این های و هوی من؟ هیهات

 

من از تو و تو ز من ناله ها چرا کردیم؟

مگر به دست تو گیرد وضوی من؟ هیهات

 

جام بلا

آقا! برات کرببلایم عطا نما

در راه عشق جام بلایم عطا نما

 

آقا! عنایتی بنما و فدا شدن

در راه حفظ حکم ولایم عطا نما

 

-----------------------------

خرداد 1390

بلاد اسلام

دوباره حرف ظهورت میانمان گل کرد

دوباره دل هوس نغمه ای ز بلبل کرد

 

بیا که عاقبت اینجا بلاد اسلام است

بیا که پایه ی مستکبران تزلزل کرد

 

----------------------------------

خرداد 1390

مست گشتم

 

 

 

 

من از روزی که دیدم روی ماهت مست گشتم

از آن روزی که افتادم به چاهت مست گشتم

 

از آن روزی که گفتی منتظر بر راه بنشین

همانجایی که بنشستم به راهت مست گشتم

 

----------------------------------------

خرداد 1390

نیمه ی خرداد

از فراق تو ز دل ناله و فریاد کشم

از غم هجر تو ای پیر حرم داد کشم

 

لایق درک حضورت نبدم زین ماتم

از همان کودکی ام داد ز بیداد کشم

 

حرمت مایه ی تسکین دلم بود ولی

تا ابد از غم تو ناله ی ناشاد کشم

 

مثل مادر

امروز روز هفتم تنهایی ماست

این واژه ها تصویری از شیدایی ماست

 

بابا، برادرها و فضه، ام کلثوم

تنها امید ما دل دریایی ماست

 

این چند شب بالین مادر پهن مانده

با یاد او این اشک ها لالایی ماست

 

عشق ازلی

دوش از کوچه ی عشاق گذر می کردم

نیمه شب را به غم دوست سپر می کردم

 

ساعتی چند از این در به دری طی گردید

من هم این قائله را نیک نظر می کردم

 

بر دلم شور غم و غصه ی دلدار نشست

لیک از حس خود احساس خطر می کردم

 

درگه تعمیر

 

کاشکی فاصله ها این همه تعبیر نداشت

اذن پابوسی تو حکمت و تقدیر نداشت

 

کاش این آینه هر لحظه نشانم می داد

که دعا در حرمت حاجت تفسیر نداشت

 

صحن هایت همه در حال قیامند و قعود

این نمازیست که جز نام تو تکبیر نداشت