عاقبت

که شود زین همه دل سوخته هم صحبت من؟

تا کند کم ز عنایت، ماتم و محنت من

کربلا! آرزویت در دل من می ماند

عاقبت حسرت و افسوس شود قسمت من

-----------------------------------------------------

آبان 1387 / ذیقعده 1429

بیا تا برویم

آستان رو به روی ماست، بیا تا برویم

دل من غرق تمناست، بیا تا برویم

 

»هر که دارد هوس کرببلا بسم الله « ¹

منتظر حضرت زهراست، بیا تا برویم ²

 

----------------------------------------------

1- این شعر که در چاووش خوانی هاى کاروان هاى مسافر کربلا خوانده می‏شد، برگرفته از کلام امام حسین‏ علیه السلام هنگام خروج از مکه و ... (لینک مطلب)

 

2-  آبان 1387/ ذی القعده 1429

 

محرم

سخن این مرتبه آغاز با تو

بده بالم پر پرواز با تو

 

تمام آسمان رنگین کمان است

میان سینه ها ماتم عیان است

 

شده آغاز هر مشقی به نامت

همه، از جمله شاهان هم غلامت

 

منم جوونم

بازم دلم گرفته، هوای گریه داره

میخواد برای ارباب، بارون بشه بباره

میخوام که با سرشکم، دریا برات بسازم

تموم زندگیمو، آقا به پات ببازم

« میون این همه نور، نور حسینو عشقه

شور میزنم به سینه، شور حسینو عشقه "

مدح حضرت عباس (ع) - بند ششم

سقای حسین بن علی یاور زینب

در سماء احسان و وفا یگانه کوکب

فخر مرتضی در صف پیکار و شجاعت

وانکه قامت سرو قدش کند قیامت

امید حسن، پناه کلثوم و سکینه

مغموم ز ماجرای خون بار مدینه

بیقراری

 

آسمان تیره و تار است، چه ظلم روشنی

بشنوید این قصه را، این قصه ی بشنیدنی

 

قصه ی تاریکی هفت آسمان و عرش و فرش

قصه ای از آن چه روزی بوده در شب دیدنی

 

از عزای عالم معنا روایت می کنم

آن مصیبت که پس از وقت عظیمی ماندنی

 

مدح حضرت عباس (ع) - بند پنجم

امروز سخن رنگ و لعابی دگرش هست

چون دل به سوی میکده عزم سفرش هست

دیگر ز سر عقل نراند سخنی او

دیوانه شده، رود به این سو و به آن سو

حرفش بشنو ببین چه گوید دل رسوا

شاید که تو هم رسی به این حاجت زیبا

امام عشق

 

 

 

سلام من به شه عالم، آن امام عشق

به آن که حق بسپرده به او زمام عشق

 

اپرچه روسیه و پر جرم و خطا هستم

جواب دل بده چون که بود سلام عشق

 

تویی امیر دل خسته و پریشانم

ز ابتدا شده ذکرم همین کلام عشق

 

مدح حضرت عباس (ع) - بند چهارم

من معتکفم معتکف خاک حریمت

من سائلم و گدای بی باک حریمت

 

من دل به هوای تو ز عالمی گسستم

بند دل خود به تار گیسوی تو بستم

 

تو شاه کرم سرور سینه ی حسینی

تو مهجه¹ ی قلب پادشاه عالمینی

 

مطلع شمس

از تو گفتند بسی ای همه ی خوبی ها

از تو گفتن نبود کار من بی سر و پا

 

چه کنم عاشق و مجنونم و کارم این است

نتوانم که نگویم سخنی از لیلا

 

حالیا ای همه ی آرزوی قلب من!

بده اذنم که رسم من به همین یک رؤیا