سایه نشین

 

از بچگی‌مون / وقتی که حرف از عاشقی شنیده میشد

تو آسمونا / اسمت میونِ ماهِ عالم دیده میشد

جانم اباالفضل

 

تو کلِ دنیا / تنها تو هستی که غمت همتا نداره

می‌سوزه دل‌ها / وقتی میگن دیگه حرم سقا نداره

جانم اباالفضل

فدای سرت

دستت فدای سرت، نفست که هنوز هست

چشمت فدای سرت، نفست که هنوز هست

 

حتی دگر که مشک پاره شد و شد قامتم کمان

رایت ¹ فدای سرت، نفست که هنوز هست ²

 

------------------------------------------

1-  علم ، پرچم

 

2- مهر 1390 / ذی القعده 1432

مشق نبرد

از همان کودکی ات مشق نبرد آموختی

اذن میدان که ندادت، مثل شمعی سوختی

 

بین نخلستان که دستانت ز تن افتاده بود

چشم مجروحت به سمت مهد اصغر دوختی

 

تا که تیری نا امیدت کرد از باز آمدن

بر زمین افتادی و جان را ز تن بفروختی

 

مدح حضرت عباس (ع) - بند هفتم

من مشتعل از عشق توام حضرت ساقی!

لبریز نما جام من از باده ی باقی

 

" دل در طلب عشق تو دیوانه ترین است "  (کلیک کنید)

این حرف دلم حرف زمان است و زمین است

 

بر نامه ی جرمم ز کرم چشم بپوشان

اذنم بده یک دم برسم بر در جانان

 

مدح حضرت عباس (ع) - بند ششم

سقای حسین بن علی یاور زینب

در سماء احسان و وفا یگانه کوکب

فخر مرتضی در صف پیکار و شجاعت

وانکه قامت سرو قدش کند قیامت

امید حسن، پناه کلثوم و سکینه

مغموم ز ماجرای خون بار مدینه

مدح حضرت عباس (ع) - بند پنجم

امروز سخن رنگ و لعابی دگرش هست

چون دل به سوی میکده عزم سفرش هست

دیگر ز سر عقل نراند سخنی او

دیوانه شده، رود به این سو و به آن سو

حرفش بشنو ببین چه گوید دل رسوا

شاید که تو هم رسی به این حاجت زیبا

مدح حضرت عباس (ع) - بند چهارم

من معتکفم معتکف خاک حریمت

من سائلم و گدای بی باک حریمت

 

من دل به هوای تو ز عالمی گسستم

بند دل خود به تار گیسوی تو بستم

 

تو شاه کرم سرور سینه ی حسینی

تو مهجه¹ ی قلب پادشاه عالمینی

 

مدح حضرت عباس (ع) - بند سوم

آن شب دگر آقا نتوانست بماند

بر مصیبت برادرش روضه بخواند

او اشک همی ریخت برای غم عباس

آن کس که بشد مست ز صهبای گل یاس

فرمود دگر توان بر صبر ندارم

عباس گلم بود، گل باغ و بهارم 

مدح حضرت عباس (ع) - بند دوم

عباس یل ام بنین پشت و پناهم 

آن میر و سپهدار حرم و تکیه گاهم

آن بت شکن " باب حوائج " ¹ به دو عالم 

آن گل که شده مایه ی عز و افتخارم

آن ساقی عطشان که نخورد آب و بشد آب

ناگاه بگفتا یا اخا مرا تو دریاب

شمشیر زنان، ناله کنان، شدم به سویش

آن وقت بدیدم که شکسته بُد سبویش 

مدح حضرت عباس (ع) - بند اول

دوش از طلب عشق و محبت تو مولا

دستم به طلب بود سوی عالم بالا

دل خواست سخن از تو بگوید به دو عالم

بگرفت مدد از در انگشتر خاتم ¹

گفتم به سخن آمده ام بهر علمدار

آن ساقی بی دست تو، آن میر و سپهدار