بیرق عز و شرف

 

باری دلم از غصه ی یاران شده رنجور

خواهم سخنی گویم از آن جمال پر نور

 

آن چهره که خورشید غلام و دست بوسش

وان خرقه که انگار بود رخت عروجش

 

آن کس که بوَد زنده نه از حیث نظرها ¹

روی سوی خدا با دل خود کرد سفرها