ما از تبارِ اون شهیداییم
که راهِ حقو نشونمون دادند
پرواز حقِ ماست وقتی که
روی زمین آسمونمون دادند
دنیا به هر سمتی بره ایران
تا قله‌های نور می‌تازه
وایسید تماشا کنید تو این میدون
کی برنده میشه و کی می‌بازه
شهادت، افتخاره، اعتباره، آرزومونه
بیا همراهِ من شو راه ما رو می‌خونه
مسیر گم نمیشه
تا وقتی آسمون پر از ستاره‌س
تا وقتی نسلِ فاطمه منتظر اشاره‌س
به آسمون نگاه کن
ببین نشونه‌ها رو
با ای نشونه‌ها تو پیدا می‌کنی خدا رو
بال پروازه شهادت
ما همه ققنوس جنونیم
یه روز میاد که شعر فتحو
با صاحب الزمان میخونیم
باید که بعضی وقت‌ها مدهوش باشی
یا گوشه‌ای افتاده و بیهوش باشی
آسودگی یعنی پیِ سختی دویدن!
باید به هنگام بلا آغوش باشی
نیما شدن یعنی که بالادست بودن...
حتماً نبایستی که اهل یوش باشی
نشسته‌ام بنویسم سرود بر لب را
و با خبر کنمت چاره‌ی مصوب را
شبی اگر که بدون تواَم مقرر گشت
خدا کند که بمیرم نبینم آن شب را
اگر که ماندم و دیدم که بی تو شب آمد
بیا سحر بنگر حال نامرتب را
