شاعرانه

یا امام عسگری

تو به عالم سروری

با صفای مرقدت

از همه دل می بری

در دلم از عشق تو 

شور و غوغایی به پاست

شک ندارم زایری

در حریم سامراست

ای کریم بن کریم 

دست من دامان تو

چون گدای سامرا

مستم از احسان تو

با ولایت ساکنم

در بلندای شفق

عزتم زایل شود

گر نمایم ترک حق

* حدیثی از حضرت که فرمودند: ما ترک الحق عزیز إلا ذل...

دل بگیرد هر دم از 

شوق هم عهدی مدد

می نماید زمزمه

یا ابالمهدی مدد 

در مسیر عاشقی

تا ابد رزمنده ایم

تا ظهور منتقم

با ولایت زنده ایم