شاعرانه

به سوی قبله ی دل ها روم خوش این اقبال

که قامتم ز غم و غصه گشته همچون دال

ز لحظه لحظه ی این حادثه همی شادم

امیر میکده! جانا! برس تو بر دادم

تمام همسفرانم چو مست میخانه

که آشنای تو با عالمی چو بیگانه ¹

به هر قدم که به سمت تو می کنم پرواز

جنون و مستی قلبم همی شود آغاز

به انتظار جوازی نشسته ام اینجا

خدا کند که شود نوبت من تنها ²

-----------------------------------------------

1- ای که به عشقت اسیر، خیل بنی آدمند
    سوختگان غمت، با غم دل خرم اند
    هر که غمت را خرید، عشرت عالم فروخت
    باخبران غمت، بی خبر از عالم اند

فواد کرمانی

2- در ادامه داستان اولین سفر کربلا، این سروده مربوط می شود به توقف قبل از عبور مرز.

مرداد 1387