از شوق نیایش دل من منقلب است
از سوز دعا حال خوشم ملتهب است
احوال مرا ای دوستان! دریابید
با جرعه دعایی که به دل منتسب است
--------------------------------------
آبان 1390 / ذی الحجه 1432
از شوق نیایش دل من منقلب است
از سوز دعا حال خوشم ملتهب است
احوال مرا ای دوستان! دریابید
با جرعه دعایی که به دل منتسب است
--------------------------------------
آبان 1390 / ذی الحجه 1432
گدای کوی تو فخرم همین گدایی است
نگو که عاقبت کارمان جدایی است
مرا اسیر خودت کرده ای به حدی که
دلم به مکه رود باز کربلایی است
-----------------------------------
آبان 1390
عجب حکایتی شده قصه ی آستان دوست
که هرچه می رسد به ما ز لطف دست های اوست
خدا عنایتی کند که دردها دوا شود
وگرنه درد عاشقی چه زود می رسد به پوست
---------------------------------------------
بهمن 1390
آقا! برات کرببلایم عطا نما
در راه عشق جام بلایم عطا نما
آقا! عنایتی بنما و فدا شدن
در راه حفظ حکم ولایم عطا نما
-----------------------------
خرداد 1390
دوباره حرف ظهورت میانمان گل کرد
دوباره دل هوس نغمه ای ز بلبل کرد
بیا که عاقبت اینجا بلاد اسلام است
بیا که پایه ی مستکبران تزلزل کرد
----------------------------------
خرداد 1390
من از روزی که دیدم روی ماهت مست گشتم
از آن روزی که افتادم به چاهت مست گشتم
از آن روزی که گفتی منتظر بر راه بنشین
همانجایی که بنشستم به راهت مست گشتم
----------------------------------------
خرداد 1390
ای که دل از باده تهی کرده ای
جام می ام را ز چه رو برده ای؟
گر تو ز این عیش فراری شدی
پس ز چه رو سرکه ز خون خورده ای؟
--------------------------------------
اسفند 1389
شده بی رمق چشم پر ابر من
به پایان رسیده دگر صبر من
مرا از درش رانده آقای من
شود همره این غصه تا قبر من 1و2
-----------------------------
1- ماجرای این شعر برمی گردد به داستان سفر به مشهد مقدس که البته موفق به رفتن نشدم و از ناراحتی این دوبیت عنایت شد.
2- بهمن 1389
تا روز آخرم گله دارم ز دست تو
ای گوشواره ام! گله دارم ز دست تو
او می کِشد تو رهایم نمی کنی
ای هدیه ی پدرم گله دارم ز دست تو
-------------------------------------
دی 1389 / صفر 1432