شاعرانه

میروم اما دلم را پیش تو جا می گذارم

این دل غمدیده را تنهای تنها می گذارم

می روم اما برای بازگشتن پیشت آقا

سفره ی حاجات خود را همچنان وا می گذارم

من برای با تو بودن ای امام مهربانی

روی قلب سنگی ام با لطف تو پا می گذارم

دیده ی مردابی ام عمریست دور از التهاب است

تا کند طوفان بر آن هم نام دریا می گذارم

می روم اما خیالم حال و روزش رفتنی نیست

میروم اما دلم را پیش تو جا می گذارم ^1و2

------------------------------------------

1-  این سروده در همین اردوی اخیر مؤسسه ی فرهنگی هنری شهرستان ادب که تحت عنوان « اردوی آفتابگردانها » در مشهد مقدس برگزار شد توسط استاد محمدکاظم کاظمی و مصطفی محدثی خراسانی مورد نقد و تحسین قرار گرفته است.

2-  بهمن 1391 /  جمادی الثانی 1434