شاعرانه

دلتنگ خنده هایت در آرزوی دیدار

می کشم انتظارت پایین چوبه ی دار

امید قلبم این بود باشم همیشه با تو

اما تو دل گسستی از من بی کس و یار

در حسرت گذشته که در بر تو بودم

هر صبح و شام دارم آه و سرشک بسیار

ای همدم قدیمی ای یار بی قرینه

لطفی به عاشقت کن دست از جفا تو بردار

بی عشق تو ندارم میلی به زندگانی

تکلیف روشنم کن وین گونه ام مکن خار

هر نامه ای که دادم تا این زمان برایت

از خود نوشتم آن را نه از کلام اغیار

بنگر « رضی » چگونه از تو کند تمنا

بین از غم تو گشته فرسوده حال و بیمار

---------------------------------------------

دی 1387